De taal der stenen
“Een Europees orkaan eist hoofdsom en de renten”
Zo begint een gedicht van onze grote en godvruchtige dichter Vondel uit de 17e eeuw.
“Betrouw geen galerij, noch dikke stenen muren
Wie God zijn rust betrouwt, kan d’eeuwigheid verduren”
Deze regels slaan op de hofstede “Hofvliet” in Cabauw. Waar nu op nr. 22 een boerderij staat was ooit het buitenverblijf van Cornelis de Nobelaer, vriend van Vondel en heer van Cabauw, die hier de hofstad ontvluchtte. Op 1 februari 1665 bezweek zijn Hofvliet in een vliegende wervelstorm. Het enige restant uit die tijd prijkt boven in de tuitgevel van de huidige boerderij: een stenen wapenschild uit 1636. Mogelijk is dit het wapen van Bartha Theus van Cabau, de moeder van Cornelis, want zij erfde in 1636 de heerlijkheid Cabau van haar broer.
Bij de bouw van de huidige boerderij in 1755 is de steen herplaatst samen met een nieuwe spreuksteen eronder. De opdrachtgever Henricus van Wijngaerden was niet minder gelovig dan Vondel, gezien de tekst op de steen: “Lof God bovenal, dit heeft doen bouwen Cor Hen Van Wyngaerd”. Als geslaagd koopman in Edinburgh (Schotland) kocht hij in 1752 de rechten op Cabauw terug, welke zijn familie een jaar eerder verkwanselde.
Bron: routeboekje Tureluren en Flierefluiten in het Groene Hart, auteur Pim Steenbergen, tekeningen Hans Ringers. Uitgever: stichting Struinen en Vorsen.
©2015 Niets van deze tekst mag geheel of gedeeltelijk vermenigvuldigd of gepubliceerd worden zonder toestemming van de uitgever en auteur.