De veenkade

Vroeger was deze plek een ontoegankelijk veenmoeras. In de Middeleeuwen is het ontgonnen om de groeiende bevolking van voedsel te kunnen voorzien. In het landschap is nog goed te zien hoe het moeras hiervoor in smalle, langgerekte stukken landbouwgrond is verdeeld. Sloten voerden het water af. In de omringende polders groeit nu vooral gras. Bevlogen boeren laten er hun koeien grazen, melken ze met melkrobots en zijn actief met agrarisch natuurbeheer.

Deze Veenkade is een grens tussen twee ontginningen. Ze hield het water van elders tegen. De ontgonnen percelen waren omringd door sloten en moeilijk toegankelijk.
Sommige sloten zijn breder dan andere, omdat hier rond 1800 op kleine schaal weiland is afgegraven voor turf. Tussen 1969 en 1989 is een ruilverkaveling uitgevoerd. Dwars door de polder is een nieuwe weg met boerderijen aangelegd. De percelen werden hierdoor korter en beter bereikbaar. Zo hoefden de boeren niet langer over het water naar de weilanden toe.

De melkveehouders in deze polders beheren ook het landschap. Zij beschermen bijvoorbeeld de nesten van weidevogels die hier in het voorjaar komen broeden. Ook bemesten zij de slootkanten niet. Hierdoor keren in en om de sloot bijzondere
plantensoorten terug die goed op voedselarme bodems groeien. Het gras langs de slootkanten maaien zij bovendien later dan elders. Zo kunnen bloemen zaad vormen en verrijken bloeiende slootkanten vanaf het voorjaar tot in de herfst het landschap.