Het ongeluk met de veerpont
In de Katholieke illustratie van 1923 lezen we: ‘Een droevige zesvoudige lijkstoet was het, in lange optocht langs de wit berijpte weiden over een kronkelend landweggetje’.
Op 8 december dat jaar vond het dramatische ongeval plaats. Even buiten Hekendorp zien we tegenwoordig nog de aanlegplaats van het pontje over de IJssel naar de kloosterkerk St. Gabriel. Het pontje was nog maar twee weken in gebruik toen ’t fout ging. Het was stikdonker, het pontje raakte in onbalans en sloeg om. Zesentwintig mensen worstelden in het ijskoude water om aan wal te komen. Zeven personen kwamen jammerlijk om. Arie Wiltenburg redde een 8-jarige jongen maar kon zijn beide zusjes niet meer vinden en juist zijn vader had zich sterk gemaakt het pontje in de vaart te krijgen. Zo konden immers de bewoners van Stein zonder grote omweg naar de Kloosterkerk.
De plaats waar het klooster staat is een voormalige steenplaats, maar na 1750 verdwenen veel steenovens langs de Hollandsche IJssel. Toen in de 1e wereldoorlog de Belgische kloosterlingen naar het neutrale Nederland vluchtten, werd de basis gelegd voor het seminarie hier. Op 12 oktober 1914 kwam een boot met 179 Belgische vluchtelingen in Haastrecht aan. Onder hen enkele passionisten, paters en studenten, die gehuisvest werden door de pastoor. In 1921 werd het klooster gebouwd en in 1923 kregen de paters vergunning ‘tot het leggen van een veerpont’, met de bepaling dat de jagerij langs de IJssel niet gehinderd zou worden. Dus toen was het jagen (trekken) van schepen langs de IJssel nog volop in zwang.
Bron: routeboekje Tureluren en Flierefluiten in het Groene Hart, auteur Pim Steenbergen, tekeningen Hans Ringers. Uitgever: stichting Struinen en Vorsen.
©2015 Niets van deze tekst mag geheel of gedeeltelijk vermenigvuldigd of gepubliceerd worden zonder toestemming van de uitgever en auteur.