KVT toren
De monumentale watertoren zorgde ooit voor de watervoorziening van een tapijtfabriek. De bijna 40 meter hoge toren kent zes compartimenten waarvan er een onder het maaiveld ligt. Hier bevond zich het badhuis voor de fabrieksmedewerkers. Met het verdwijnen van de fabriek verdween ook de functie van de toren. Terwijl de rest van de fabriek gesloopt werd om plaats te maken voor een woonwijk, moest de toren behouden blijven. Zij was te kenmerkend voor de geschiedenis van Moordrecht en bovendien was zij aangewezen als rijksmonument.
De beeldend kunstenaar Aad de Wit en zijn vrouw hebben de toren gekocht om er een woning/atelier van te maken. In de watertoren zijn twee nieuwe vrijstaande volumes opgenomen: de liftschacht en de sanitairtoren met daarin ondermeer de badkamer. Daarnaast zijn op verschillende niveaus vrijhangende vloeren opgehangen die maximaal een half vloeroppervlak van de toren beslaan. Op elke vloer bevinden zich specifieke woonfuncties. Functies die direct aan elkaar zijn gerelateerd hebben een hoogteverschil van circa 0,6 tot 1,3 m ten opzichte van elkaar. Behalve door de lift worden de verschillende woonverdiepingen ook door individuele trappen ontsloten.
De watertoren (bij Westeinde 66) werd in 1926 opgetrokken naar een expressionistisch ontwerp van P.D. Stuurman als onderdeel van de Koninklijke Verenigde Tapijtfabrieken (gesloopt 1996). De toren van drie geledingen heeft hoge smalle vensters. De toren is in 1978 buiten gebruik gesteld; het torenuurwerk van Eijsbouts met keramische wijzerplaat is bewaard gebleven.
Bron:
* BNA Architecten
* https://www.watertorens.eu/torens/Moordrecht/index.html
* Wikipedia : Watertoren Moordrecht
